PL EN
Metropolis

data: 06.10.2011 / czwartek
reżyseria: F.Lang 
miesce: DKF Politechnika s.329 bud.A1 Pwr. Wyb. Wyspiańskiego 27
 
Rola, jaką może odgrywać architektura w filmie, jest bardzo zróżnicowana. Niejednokrotnie reżyserzy sięgają do wyrafinowanych i subtelnych zabiegów mających na celu zbudowanie nowego znaczenia dla przestrzeni otaczającej postaci fabularne. Częstokroć konstrukcje architektoniczne ilustrują skomplikowaną i zagmatwaną psychikę bohatera, po której odbywa on wędrówkę, niczym u Dantego Alighieri, w poszukiwaniu własnej tożsamości. Budowle i towarzysząca im przestrzeń miejska stanowią niejednokrotnie miejsce konfliktu wewnętrznego głównego charakteru filmu, w którym toczy on walkę z miastem demonem,osaczającym go. Twórcy filmowi sięgają po architekturę jako metaforę hierarchizacji społeczeństwa, oddzielając fizycznie poszczególne jego kasty, tak jak w wypadku „Metropolis” Fritza Langa z 1927 roku. 

Futurystyczne wizje miast stanowią egzemplifikację lęków i obaw, związanych z kierunkiem rozwoju cywilizacji i techniki. Wykorzystując odpowiednie oświetlenie z łatwością można wykorzystać architekturę do zbudowania właściwej scenerii dla rozgrywanej akcji. Techniki światłocienia  czy kontrastu wywodzące się z czasów ekspresjonizmu pozwalają znakomicie uwypuklić mrok i niepokój scen. Mnogość zastosowania architektury w kinematografii sprawia, że tego tematu nie można potraktować jednotorowo. Maleńką cząstkę tego świata chcieliśmy odzwierciedlić w naszych cyklach pokazów filmowych.


Wojciech Wodo
opiekun DKF „Politechnika”



Kadr z filmu Metropolis z 1927 r. w reż. Fritza Langa, ze zbiorów Filmoteki Narodowej